instinct : outbreak หนีตาย วันนรกแตก

สวัสดีคับ ผู้อ่านทุกท่าน

นี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่งขึ้น 

1.เรื่องนี้เกิดจากจินตาการของผู้แต่งทั้งสิ้น

2.อาจจะมีการกล่าวถึงสถานที่จริง เหตุการณ์จริงเข้ามาบ้างในเนื้อหาบ้างช่วง

3.อาจจะมีพฤติกรรมของตัวละครที่ไม่เหมาะสม

โดยเรื่องนี้ผมตั้งใจจะนำเสนอมุมมองใหม่ๆของ นิยายแนว เอาชีวิตรอดจากซอมบี้ ในแบบฉบับของผมเอง ยังไงก็ขอ ฝากผลงานของผมไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคร้าบบผม ^^

หากมีผิดพลาดประการใดก็สามารถคอมเม้นบอกกันได้นะคับผม

         

....................................................................................................................................................................

      ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเขตปทุมวัน

มีนายแพทย์วัยกลางคนคนหนึ่งกำลังจิบกาแฟและอ่านหนังสือพิมพ์ตามปกติที่เขาทำเป็นประจำระหว่างว่างเว้นจากการปฎิบัติหน้าที่ ในห้องพักผ่อนของแพทย์ประจำโรงพยาบาล

"นั่งจิบกาแฟสบายใจเลยนะ พี่เอ๋"

ก็มีนายแพทย์รุ่นน้องเดินเข้ามาทักทายด้วยแพทย์รุ่นพี่ 

"ว่าไงสัก เคสนี้เป็นไงบ้าง"

เขาได้ถามถึงเคสผ่าตัดที่ สัก รุ่นน้องของเขาที่พึ่งผ่าตัดไป

"โดนกัดมาอีกแล้วพี่ เห็นบอกว่าโดนพวกเมายากัด แผลเหมือนโดนพวกสัตว์ป่ากัดมาเลยพี่"

เขาพูดถึงแผลของคนไข้ที่ เขาพึงทำเย็บแผล และทำความสะอาดไป และวันนี้มีคนมารักษาเพราะถูกกัดมา เกือบ 10 คนแล้ว

"อ่านหนังสือพิมพ์ ที่ LA ในอเมริกาก็เป็นนะ แต่ได้ข่าวปิดเมืองชุมนุมอีก"

นายแพทย์เอ๋ได้เล่าข่าวที่เข้าพึ่งอ่านในหนังสือพิมพ์ ให้แพทย์รุ่นน้องสักฟังหลังจากที่สักไปชงกาแฟมา เขาก็ทิ้งลงตัวนั่งบนโซฟาข้างๆ แพทย์เอ๋

"ปีนี้นุ่นก็ สอบเข้ามหาลัยแล้วนี้ เข้าแพทย์รึป่าวละเนี่ย"

แพทย์รุ่นน้องถามถึงลูกสาวของเขาที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสือเข้ามหาลัยอยู่

"ใช่ ความจริงก็ไม่อยากจะบังคับแกเลย"

เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจเพราะ ก่อนที่ภรรยาเขาจะเสีย พวกเขาทั้งสองตั้งใจให้ลูกสาวของเขาเป็นแพทย์ และ เขาเป็นแพทย์ทำให้เขาต้องขึ้นวอร์ดบ่อยๆ เขาก็เลยไม่เคยมีเวลาให้ลูกสาวเขาถ้ากลับบ้านก็เอาแต่นอนลูกเดียว ไม่เคยที่จะรู้เลยว่าจริงๆแล้วลูกเป็นคนยังไง ชอบอะไรต่างๆนาๆ

แต่แล้วทันใดนั้น ได้มีพยาบาลรีบวิ่งเปิดประตูเข้ามาอย่างร้อนร่น

"ตอนนี้ มีคนไข้มาอีกแล้วค่ะ อาการแย่มาก!!!"

แพทย์ทั้งสองรีบลุกขึ้นและรีบไปปฎิบัติหน้าที่ด้วยทันที เมื่อทั้งสองเห็นคนไข้เป็นหญิงวัยกลางคนที่ไม่ได้สติถูกกัดที่บริเวณแขนขวาและขาซ้ายเป็นแผลฉกรรจ์ มีเลือดออกมามาก พวกเขาทำการห้ามเลือดและเย็บแผลด้วยด่วน 

ในห้องผ่าตัด

ทั้งสองกำลังถึงขั้นตอนเย็บแผลคนไข้ แต่ทันใดนั้นจู่ๆ หญิงวัยกลางก็เริ่มลืมตาขึ้น และชักกระตุกขึ้นมา แพทย์ทั้งสองต่างตกใจเป็นอย่างมาก จนแพทย์สัก ปล่อยมีดผ่าตัดออกจากมือ

" ยาสลบหมดฤทธิ์หรอพี่ !!!"

แพทย์สักถึงแม้ว่าเขาจะพึ่งจบใหม่แต่เขาก็ไม่เคยอะไรแบบนี้มาก่อนและอีกอย่างยาสลบไม่มีทางที่จะหมดฤทธิ์ไวขนาดนี้ แต่แพทย์เอ๋ ตั้งสติและสั่งแพทย์สัก ผู้เป็นรุ่นน้อง

"เอ๋ จับคนไข้ไว้ เดี๋ยวพี่จะพ่นยาสลบใหม่"

สักจึงต้องพยายามจับคนไข้ที่ชักอยู่ให้อยู่นิ่งๆ แต่การชักมันรุงแรงจนผิดปกติ และเมื่อสักมองไปตาของคนไข้ ตาของหญิงวัยกลางคนนั้นขาวโผลน ราวกับไม่มีชีวิตอีกแล้ว ในขณะที่แพทย์เอ๋กำลังจะเตรียมพ่นยาสลบใหมให้หญิงวัยกลางคน แต่ทันใดนั้นหญิงวัยกลางคนก็กระโจนเข้าใส่แพทย์สักด้วยแรงอันมหาศาลผิดปกติทำให้ทั้งแพทย์สักนั้นล้มลงกับพื้นอุปกรณ์ผ่าตัดที่วางอยู่บนโต๊ะผ่าตัด หล่นกระจายเต็มพื้นห้อง 

"แฮร่!!!"

หญิงกลางคนร้องออกมาอย่างไม่เป็นภาษามนุษย์ แพทย์สักพยายามใช้มือปัดป้องคนออกจากหญิงวัยกลางคน แต่นั้นก็ไม่เป็นผล หญิงวัยกลางได้เข้าตรงกัดที่บริเวณลำคอของแพทย์สัก 

เลือดไหลออกราวกับน้ำก๊อตที่บริเวณแผลที่แพทย์สักถูกกัด เขาพยายามเอามือจับที่แผลของตัวเอง และ ดิ้นทุรนทุรายอยู่กับพื้น และคราวนี้หญิงวัยกลางคนก็อันมาที่แพทย์เอ๋พร้อมท่าทางและดวงตาที่ไร้ความเป็นมนุษย์  หลังจากที่เขาเห็นภาพที่เกิดก็รู้ได้ทันทีว่านี้ ไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว

เขาได้รีบคว้ามีดผ่าตัดที่อยู่ข้างๆเขามาเป็นอาวุธ ก่อนหญิงวัยกลางคนตรงนั้นจะพุ่งเข้ามาหาเขา

                                                                           

                                                  "แฮร่!!!"